(( محبت ))

 گفتنی زیاد است.اما شروع گفتن وازچه گفتن کمی دشوار.
ودقت وحوصله زیاد می خواهد .دلی خداوند در نهاد ما قرارداده که با محبت می خندد وبا غم می گرید.
سرای عشق است و صفا. خوشا بحال دلهای همیشه خندان .همیشه سرشارازعشق وصمیمیت .
نمی دانم چه بنوسم ولی کمی از نیازامروزی دنیا ((محبت))می نویسم .
کلمه ای که روز به روز بی رنگ تر میشود.بی ارزش تر میشود.صحبت ازاوزیاداست .
اما جا ومکا نش نمی دانم کجاست ؟.
کاش متوانستیم صادقانه به هم محبت کنیم همدیگررادرک کنیم تنها رفیق خنده هم نباشیم غمخوارهم نیز باشیم.
محبت را با زبان به هم ندهیم بلکه با دل ببخشیم .
با عمل خالص .
بی ریا وبی هیچ چشم داشتی.
قدرش را بدانیم که نداشتنش ضا یعه ای است اسفناک .
وداشتنش غنیمتی از پریها